Je moet voor verschillende zaken waakzaam zijn. Enerzijds is er de criminele bron, anderzijds de magistraten en het gerecht die je er al snel van verdenken om ‘mee te heulen met de vijand’. Sta je niet te dicht bij je bron? Geef je geen gevoelige informatie door? Hoe communiceer je met je bron zonder dat je ervan verdacht wordt om informatie door te spelen die een rol kan spelen in een criminele organisatie of dynamiek?
En hoe weet je wie er voor je staat? Dat is nu nog veel moeilijker geworden. Je krijgt een anoniem filmpje of foto toegestuurd. Van wie is dit? Wat moet je hiermee? Hoe ga je te werk om hier je journalistieke voordeel uit te halen, zonder blind te werk te gaan. Ervaring is cruciaal. De straat op gaan ook. Wij, misdaadjournalisten, kunnen ons werk niet doen zonder in gesprek te gaan met de straat, en de criminelen. Net als een sportjournalist of politiek journalist dat niet kan zonder sporters of politici te spreken.