Nemen we als onderzoeksjournalisten misschien te snel genoegen met ‘Geen commentaar’ of het feit dat iemand überhaupt niet reageert op een beschuldiging?
Tim Hofman denkt van wel. Als iemand iets mis heeft gedaan, moet die daar ook verantwoording voor afleggen, vindt de mediamaker. Zelfs tot aan de voordeur.
Is dat dan niet activistisch? En moet je daar in sommige takken van de media (bijvoorbeeld politieke journalistiek) voorzichtiger mee zijn, misschien ook om geen contact met goede bronnen te verliezen?
(Onderzoeks)journalisten ervaren een erg hoge werkdruk, blijkt uit een enquête van de NVJ.
Het zit in de aard van het werk: de verantwoordelijkheden, de mensen die eisen met rechtszaken, de planning die omgegooid wordt en misschien ook de strenge eisen naar jezelf toe.
Welke tools heb je als journalist ter beschikking om het hoofd koel te houden onder deze omstandigheden? We gaan erover in gesprek met twee ervaringsdeskundigen en neurobioloog Brankele Frank, die na een gelijkaardige ervaring een boek schreef over burn-outs en over hoe het stressmechanisme werkt.
Nachtelijke ontmoetingen, duistere expedities, dreigende muziek, vervormde stemmen, verdachten op whiteboards en een mysterieuze informant.
De veelbesproken documentairereeks Putin's Shadow War kijkt als een misdaadreeks. Een bewuste keuze, aldus de makers, een team van onderzoeksjournalisten uit Denemarken, Noorwegen, Finland en Zweden. "Je moet concurreren met Netflix en andere streamingdiensten en we wilden dat ons onderzoek écht aandacht zou krijgen."
Maar hoe doe je dat nou precies? Hoe vertaal je een goed onderzoek naar boeiende, beklijvende televisie? En hoe zorg je er tegelijk voor dat het beeld waarheidsgetrouw blijft?
Onderzoeksjournalist Mathias Friis van de Deense publieke omroep DR geeft een inkijk in het draaiboek van Putin's Shadow War.
